اقتصاد زمانه : نقره در ایران، با وجود ظرفیت‌های معدنی و صنعتی قابل توجه، سال‌ها بیرون از چرخه رسمی تولید و تجارت قرار داشت؛ بازاری غیرشفاف، بدون فاکتور و فاقد استاندارد که نه به سود تولیدکننده بود و نه به نفع مصرف‌کننده. ورود نقره به بورس کالای ایران، نقطه عطفی در بازگشت این فلز ارزشمند به اقتصاد رسمی کشور محسوب می‌شود؛ مسیری تدریجی که نه با یک تصمیم مقطعی، بلکه با پیگیری مستمر و حل ریشه‌ای یک مسئله قدیمی به نتیجه رسید.

ابراهیم جمیلی، رئیس هیأت‌مدیره گروه صنعتی و معدنی زرین در گفت و گو با به گزارش کالاخبر با مرور فراز و فرودهای این مسیر می‌گوید: قصه نقره از آنجا جالب می‌شود که ما یک‌بار با گواهی نقره شروع کردیم، اما موفق نشدیم و عقب‌نشینی کردیم. با این حال، بورس کالا با رویکردی هوشمندانه موضوع نقره را دوباره به‌طور جدی روی میز آورد. ابتدا قرار بود نقره به‌صورت فیزیکی در انبار یکی از بانک‌ها نگهداری شود، اما محاسبات نشان داد این روش نه برای تولیدکننده مقرون‌به‌صرفه است و نه برای بازار و مردم جذابیت دارد. با وجود این، بورس کالا مسیر را رها نکرد.

او تأکید می‌کند: در بسیاری از مواقع، مواجهه با مانع بهانه‌ای برای توقف می‌شود، اما در این تجربه، بورس کالا به‌جای عقب‌نشینی، به‌دنبال حل ریشه‌ای مسئله رفت؛ رویکردی که قابل تقدیر است.
رئیس هیأت‌مدیره گروه زرین با اشاره به دلایل به حاشیه رفتن تولید نقره در سال‌های گذشته توضیح می‌دهد: یکی از عوامل اصلی، رواج خریدوفروش طلا و نقره در بازارهای غیررسمی و بدون فاکتور بود. بورس کالا با ایجاد شفافیت، این چرخه معیوب را اصلاح می‌کند؛ چراکه در بورس، خریدار و فروشنده، محل تحویل، کیفیت و عیار کالا کاملاً مشخص است. این شفافیت هم به نفع تولیدکننده است و هم مصرف‌کننده.

به گفته جمیلی، عرضه نقره در بورس کالا چند هدف را به‌طور هم‌زمان محقق کرده است: از یک‌سو، تولیدکننده به فروش شفاف و سودآور دست پیدا می‌کند و تکلیف مالیاتی‌اش روشن است؛ از سوی دیگر، مصرف‌کننده اطمینان دارد نقره‌ای که خریداری می‌کند اصل، استاندارد و دارای عیار دقیق است، چراکه کالای بورسی با تجهیزات پیشرفته ارزیابی و تأیید می‌شود.

او این فرآیند را «حمایت هم‌زمان از تولیدکننده و مصرف‌کننده» می‌داند و ادامه می‌دهد: وقتی مصرف‌کننده کالایی با استاندارد بین‌المللی دریافت می‌کند، تولیدکننده نیز خود را ملزم می‌داند مطابق همان استاندارد تولید کند. اگر این مسیر با جدیت ادامه یابد، می‌توان امیدوار بود طی یکی دو سال آینده، یک برند معتبر ایرانی نقره در سطح منطقه شکل بگیرد.

جمیلی در پایان با نگاهی آینده‌محور می‌گوید: نقره امروز مثل کودکی تازه متولد شده است؛ باید به آن زمان داد. این مسیر می‌تواند به جوانی رشید و اثرگذار برای اقتصاد کشور تبدیل شود. ما برنامه‌های مشخصی برای نقره داریم و هدف نهایی، شکل‌گیری یک نماد ایرانی نقره در بازارهای جهانی است.