استادی که با قلم و رنگ، روایتی از روح ایرانی، ایمان عاشورایی و عشق آسمانی بر بوم تاریخ نگاشت. بی‌تردید، نام و هنر استاد فرشچیان با جاودانه‌ترین آثار عاشقانه و عارفانه، به‌ویژه شاهکار بی‌نظیر تابلوی «عصر عاشورا»، تا همیشه در حافظه فرهنگی و معنوی این سرزمین باقی خواهد ماند.

اثر سترگی که نه فقط نقاشی، بلکه نغمه‌ای از سوگ و شکوه، حماسه و حزن است؛ آیینه‌ای از باور پاک مردم این دیار که قطره‌قطره‌اش با اشک‌های زینب‌گونه و ایمان عاشورایی سرشته شده است.

در گذر سال‌ها، او نه تنها نقاش لحظه‌ها، که نگارگر معناها بود. رفتن او، فقدانی است جانکاه برای فرهنگ و هنر ایران‌زمین.

و چه نکته پرمعنایی است که استاد فرشچیان، این عاشق اهل‌بیت، در آستانه اربعین حسینی، از جهان فانی رخ بربست؛ و این بی‌شک سعادتی بزرگ برای مردی است که تمام عمرش را وقف ترویج زیبایی، ایمان و عشق حسینی نمود.

از درگاه ایزد منّان برای آن فقید سعید، علو درجات و آرامش ابدی، و برای بازماندگان، صبر و شکیبایی مسئلت دارم.