امیر شایان
برای آماده شدن برای رقابت، بدنسازان از استراتژی هایی مبتنی بر محدودیت انرژی، تمرین مقاومتی، ورزش قلبی عروقی، «ژست گرفتن» ایزومتریک و مکمل استفاده می کنند. گروه‌هایی از بدنسازان طبیعی حرفه‌ای (PRO) بینش‌هایی درباره نحوه اجرای این استراتژی‌ها توسط رقبای نخبه ارائه می‌دهند و در ادبیات علمی مستند نشده‌اند.
در بدنسازی رقابتی، ورزشکاران بر اساس زیبایی شناسی خود به عنوان مثال اندازه ماهیچه ها، نسبت ها و ظاهر کم چربی بدن مورد قضاوت قرار می گیرند. بدنسازان سال‌ها برای ایجاد توده بدون چربی (LBM) تمرین می‌کنند، سپس رژیم‌های دقیق قبل از مسابقه را برای ماه‌ها دنبال می‌کنند تا چربی بدن را کاهش دهند تا هیکل خود را به نمایش بگذارند . برای آماده شدن برای مسابقات، ورزشکاران از تغذیه و استراتژی های تمرینی در طول سال بر اساس یک فصل، «مرحله آماده سازی مسابقه» و یک دوره خارج از فصل، «مرحله ریکاوری/ حجیم سازی» استفاده می کنند . علاوه بر تمرینات مقاومتی منظم، در طول آماده‌سازی مسابقه، اکثر بدنسازان از پروتئین بالا، رژیم‌های غذایی با کالری محدود، تمرینات هوازی و «تمرین ژست» ایزومتریک پیروی می‌کنند تا برای ژست‌های بدنی اجباری که داوران برای قرار دادن رقبا استفاده می‌کنند، آماده شوند .
با نزدیک شدن به رقابت، بدنسازان تمایل به افزایش فعالیت بدنی و درجات بیشتری از محدودیت انرژی دارند . گذشته از از دست دادن چربی بدن، هدف اصلی آمادگی برای رقابت، جلوگیری از از دست دادن LBM مرتبط با کمبود انرژی و در دسترس بودن انرژی کم (EA) است. به عنوان مثال، یک بدنساز آماتور (AMA) که از دست دادن توده بدن او در طول آماده سازی مسابقه شامل بیش از ۴۰٪ LBM بود، در حالی که در بدنسازی بدون آزمایش دارو، چنین تلفاتی ممکن است توسط استروئیدهای آنابولیک کاهش یابد . بنابراین، استراتژی‌های حفظ LBM در بدنسازی «طبیعی» یا بدون دارو اولویت دارند.
اخیراً، یک مطالعه مقطعی روی بدنسازان بریتانیایی حرفه ای نشان داد که بدنسازان با رتبه بالاتر از رژیم های غذایی با پروتئین بالا (۳٫۳ گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، کم چرب (۰٫۶ گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و مصرف کربوهیدرات و انرژی بیشتری نسبت به همتایان کمتر موفق خود پیروی می کنند. این یافته‌ها همراه با تحقیقات قبلی، توصیه‌های تغذیه‌ای مبتنی بر شواهد را برای آماده‌سازی مسابقات طبیعی بدنسازی، با ارائه زمینه‌های دنیای واقعی برای چگونگی تأثیر استراتژی‌های رژیم بر عملکرد بدنسازی ، اصلاح می‌کنند.
با این حال، تحقیقات کمی در مورد بدنسازان وجود دارد. اکثر تحقیقات در مورد وضعیت عاری از دارو گروه غیر اختصاصی هستند و به مقاطع کوچک یا مطالعات موردی محدود می شوند. از موارد قبلی، اکثر مقاطع در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ به جز چند مورد اضافه اخیر انجام شد . علاوه بر این، به استثنای مطالعه میچل و همکاران روی ۹ بدنساز طبیعی استرالیایی و مطالعه ماستو و همکاران روی ۱۴ بدنساز استونیایی، مشاهدات مبتنی بر آزمایشگاه به عنوان مطالعات موردی انجام شده است که این شیوه ها را گزارش می کند.
یکی از حوزه‌های ناشناخته، استراتژی‌های تغذیه‌ای رقبای حرفه‌ای «نخبگان» (PRO) است. ورزشکاران حرفه ای به عنوان نمونه های نخبه ورزش خود در نظر گرفته می شوند. علاوه بر این، بدنسازان طبیعی به طور کلی در نظر گرفته به دنبال «بر اساس شواهد و مدارک ثابت» نزدیک، در مقایسه با کسانی که در رقابت در دسته فیزیک مردان . با این حال، مشاهده نویسندگان – که فعالانه درگیر بدنسازی طبیعی رقابتی هستند – است که وضعیت PRO ممکن است همیشه منعکس کننده «نخبگان» نباشد. به طور خلاصه، در هر نمایش آماتوری به اندازه کافی بزرگ، «کارت های PRO» را می توان به برندگان کلاس داد و به آنها وضعیت PRO را اعطا کرد. بنابراین، وضعیت PRO تضمین نمی کند که فرد در سطح PRO رقابتی است و تمایز بین رقبای نخبه و غیر نخبه دشوار است.